ناپایدارى دنیا
من مواعظ النبی صلى الله علیه وآله وسلّم:
الدنیا
دُوَل، فما کان لک أتاک على ضعفک وما کان منها علیک لم تدفعه بقوّتک ومن
انقطع رجاءه مما فات، استراح بدنه ومن رضی بما قَسَمه اللّه قرّت عینه.
(تحف العقول صحفه 40)
دُوَل جمع دولة است، یعنى چیزى که دست به دست مىگردد.
طبیعت
مظاهر دنیوى این است که در حال تغییر و تحول است، نباید خیال کنیم آنچه که
از مال و جاه و امکانات و صحت و عافیت در دست ما است تا پایان عمر باقى
مىماند، اینطور نیست، چه بسا از ما گرفته مىشود.
مراد از دنیا که
مىفرماید: هرکه امیدش را از آن قطع کند خیال خود را راحت کرده، دنیاى
مذموم است؛ یعنى آن چیزى که انسان براى خود و هواى خود مىطلبد، نه معالى
امور و خیرات اخروى و نه آن چیزهایى که انسان براى وظیفه باید به دست آورد و
نه عمران و ساختن عالم، اینها مراد نیست.